เตาเผาขยะทางการแพทย์

ภายใต้สถานการณ์บางอย่าง การเผาขยะด้านการรักษาพยาบาลในที่โล่งอาจนำไปสู่การปล่อยไดออกซิน ฟิวแรน และอนุภาคต่างๆ
นอกจากนี้ กระบวนการนี้ยังอาจปล่อยสารเคมีอันตราย เช่น ปรอทและโพลีคลอริเนต ไบฟีนิล ซึ่งก่อให้เกิดมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมและความเสี่ยงต่อสุขภาพ

ของเสียทางการแพทย์ที่เป็นอันตรายจำเป็นต้องกำจัดแบบกำหนดเป้าหมายโดยการเผา ขยะประเภทนี้รวมถึงของเสียทางคลินิก เช่น หลอดฉีดยา เข็ม สำลี พลาสเตอร์และผ้าพันแผลที่ใช้แล้ว รวมถึงบรรจุภัณฑ์และขวดยาที่ใช้แล้ว
นอกจากนี้ หมวดหมู่นี้อาจรวมถึงสิ่งของที่ถูกทิ้งจากห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ เช่น ตัวอย่างทดสอบหรือวัฒนธรรมที่หมดอายุ ซึ่งอาจก่อให้เกิดความเสี่ยงทางชีวภาพหากเผาอย่างไม่เหมาะสม

ในสหรัฐอเมริกา มีโรงงานมากกว่า 100 แห่งที่อุทิศให้กับการเผาขยะมูลฝอยในชุมชน ในขณะที่สถานประกอบการมากกว่า 1,600 แห่งได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อการเผาไหม้ขยะทางการแพทย์ นอกจากนี้ เตาเผาและเตาเผาอุตสาหกรรมเกือบ 200 แห่ง พร้อมด้วยหม้อไอน้ำและเตาเผาอุตสาหกรรมจำนวนมาก มีส่วนร่วมในการเผาของเสียทั้งที่เป็นอันตรายและไม่อันตราย

ตามคำแถลงของหลี่ รัฐบาลกลางจีนได้วางแผนที่จะเพิ่มการผลิตเตาเผาขยะหรือเตาเผาขยะในแผนห้าปีสำหรับปี 2564-2568 หลี่ชี้ให้เห็นว่าแผนสามแผนก่อนหน้านี้ได้นำไปสู่การสร้างโรงงานเผาขยะเพิ่มขึ้น ในปี พ.ศ. 2554 มีจำนวนระบบดังกล่าว 130 ระบบ ปัจจุบันมี 927 ระบบที่ใช้งานอยู่ นอกจากนี้ เป็นที่น่าสังเกตว่าการขยายตัวนี้สอดคล้องกับวิสัยทัศน์ระยะยาวของรัฐบาลในด้านการจัดการขยะและความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม

ในเมืองชิบะ ประเทศญี่ปุ่น มีสถานที่สำหรับการเผาโดยเฉพาะ วิธีการกำจัดขยะชนิดนี้ได้รับความนิยมอย่างมากในญี่ปุ่น และได้รับความนิยมจากความสามารถในการลดปริมาณขยะโดยรวมในประเทศที่มีภูเขาและผู้คนเป็นส่วนใหญ่ ในปี 2017 ญี่ปุ่นมีโรงเผาขยะจำนวนมากประมาณ 1,200 แห่ง